εξέλιξη

Η Δύση δεν θα γνώριζε ποτέ τη ρεφλεξολογία, αν δεν υπήρχε το διερευνητικό πνεύμα των Ευρωπαίων κα Αμερικανών γιατρών κατά τα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα.

Στις αρχές του 1900, οι τεχνικές μάλαξης ανεπτύχθησαν στη Γερμανία κι έγιναν γνωστές ως «αντανακλαστική μάλαξη». Τότε ήταν και η πρώτη φορά που τα οφέλη των τεχνικών της μάλαξης αποδόθηκαν αποκλειστικά σε αντανακλαστικές δράσεις. Το 1893 ο Dr. Alfons Cornelius ήταν πιθανόν ο πρώτος που εφάρμοσε μάλαξη στις «αντανακλαστικές ζώνες» και το 1902 εκδίδει το χειρόγραφό του «Σημεία πίεσης, η προέλευση και η σημασία τους».

Ενώ η έρευνα ξεκίνησε στην Ευρώπη, η εξέλιξη και εδραίωση της Ρεφλεξολογίας στη σύγχρονη μορφή της έγινε στην Αμερική, κυρίως από τον Dr. William Fitzgerald, που θεωρείται και ο ιδρυτής της θεωρίας των ζωνών .

O Dr. William Fitzgerald, Αμερικανός χειρουργός από το Κονέκτικατ, ήταν απόφοιτος του Πανεπιστήμιου του Βέρμοντ, είχε εργαστεί δυόμισι χρόνια στο Δημοτικό Νοσοκομείο της Βοστώνης και δύο χρόνια στην Ωτορινολαρυγγική Κλινική του Κεντρικού Λονδίνου.

Για δύο χρόνια είχε διατελέσει βοηθός των καθηγητών Πόλιτσερ και Κιάρι στη Βιέννη και πιθανώς το ενδιαφέρον του για τη θεραπεία ζωνών ξεκίνησε από την παραμονή του στην Ευρώπη.

Επιστρέφοντας στην Αμερική, άρχισε να ενσωματώνει τη θεραπεία ζωνών στις ιατρικές μεθόδους του.

Ο Dr. Fitzgerald διαίρεσε το σώμα σε ζώνες, τις οποίες χρησιμοποιούσε για να πετύχει αναισθητικό αποτέλεσμα. Ασκώντας πίεση σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος, μπορούσε να προβλέψει ποιά σημεία του σώματος θα επηρεάζονταν. Ο Dr. Fitzgerald διαχώρισε το σώμα σε δέκα κάθετες ζώνες από την κορυφή του κεφαλιού μέχρι τα άκρα των δακτύλων των ποδιών. Ο αριθμός δέκα ανταποκρίνεται στον αριθμό των δακτύλων των χεριών και των ποδιών .

Ο Dr. Fitzgerald και ο συνεργάτης του Dr. Edwin Bowers ενθουσιάστηκαν τόσο με τις ανακαλύψεις τους, ώστε ανέπτυξαν μια μοναδική μέθοδο για να πείσουν τους συνεργάτες τους για την αξία της θεραπείας των ζωνών. Εφάρμοζαν πίεση στο χέρι του αμφισβητία και μετά τρυπούσαν με βελόνα την περιοχή του προσώπου που είχε αναισθητοποιηθεί. Μ’ αυτό τον τρόπο αποδείκνυαν την αξία της θεωρίας τους. Το 1915 ο Dr. Bowers έγραψε το άρθρο που περιέγραψε αυτή τη θεραπεία πρώτη φορά δημοσίως και το αποκάλεσε «θεραπεία των ζωνών» Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό για όλους με τον τίτλο «Για να σταματήσετε τον πονόδοντο πιέστε τα δάκτυλα του ποδιού σας».

Όπως ήταν αναμενόμενο το άρθρο αυτό προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον αλλά και αμφισβητήσεις.

Το 1917 η συνδυασμένη δουλειά του Dr. Fitzgerald και του Dr. Bowers εκδόθηκε στο βιβλίο «Θεραπεία των ζωνών». Διαγράμματα των ζωνών του ποδιού και τα αντίστοιχα τμήματα των δέκα ζωνών του σώματος εμφανίστηκαν στην πρώτη έκδοση αυτού του βιβλίου. Αλλά οι αντανακλαστικές ζώνες των ποδιών, τόσο κρίσιμες στη σύγχρονη Ρεφλεξολογία δεν είχαν τραβήξει την ιδιαίτερη προσοχή του Dr. Fitzgerald.

Τόσο ο Dr. Fitzgerald όσο και οι θεωρίες του δεν έγιναν αποδεκτές με ενθουσιασμό από την ιατρική κοινότητα. Ο φυσικός Dr. Joseph Shelby Riley πίστεψε σε αυτή την εργασία και χρησιμοποίησε αυτή τη μέθοδο για πολλά χρόνια. Αυτή όμως που θα εγκαθιστούσε τη σύγχρονη Ρεφλεξολογία ήταν η βοηθός του και ερευνήτρια Eunice Ingham.